DCK (Deschloroketamine)

DCK

DCK, deschloroketamine is een stof die alleen verkocht wordt voor research doeleinden en is dus niet voor consumptie bestemd.

DCK behoudt zijn stabiliteit tot 2 jaar wanneer deze in de juiste omgeving wordt bewaard. DCK Is bedoeld voor onderzoeksdoeleinden en niet voor consumptie. Daarom is het belangrijk dat het product buiten het bereik van kinderen en huisdieren wordt bewaard.

Wij bieden goede kwaliteit research chemicals voor een eerlijke prijs. Jouw bestelling wordt elke dag binnen 24 uur verzonden. Bestel daarom DCK veilig en snel via professor.nl!

DCK eigenschappen

Synoniem: 2′-oxo-PCM, deschloroketamine
CAS Nummer: 4631-27-0
Formule: 2-(methylamino)-2-phenyl-cyclohexanone
Molmassa: 239,7 g/mol
Zuiverheid: >97%

Wat is DCK?

DCK, ook bekend als Deschloroketamine, is een synthetische dissociatieve stof die behoort tot de klasse van de arylcyclohexylamine chemicaliën. Het is een derivaat van ketamine, een bekend verdovingsmiddel. DCK heeft een aantal structurele overeenkomsten met ketamine, maar heeft verschillende eigenschappen die het uniek en intrigerend maken voor onderzoekers.

DCK werd voor het eerst gesynthetiseerd in de vroege jaren 1970, en sindsdien heeft het de aandacht getrokken van de wetenschappelijke gemeenschap voor zijn mogelijke toepassingen in het onderzoek. Zijn chemische structuur en eigenschappen maken het een interessant onderwerp van onderzoek op het gebied van farmacologie, neurowetenschappen en medicinale chemie.

Net als andere dissociatieve stoffen kan DCK een toestand van dissociatie van de omgeving opwekken en de zintuiglijke waarneming veranderen. Het werkt samen met bepaalde receptoren in de hersenen, met name de NMDA (N-methyl-D-aspartaat) receptoren, die een cruciale rol spelen bij het reguleren van neuronale communicatie. Door de activiteit van deze receptoren te moduleren, kan DCK een reeks effecten hebben op waarneming, cognitie en bewustzijn.

Onderzoekers zijn bijzonder geïnteresseerd in het bestuderen van DCK vanwege zijn potentiële therapeutische eigenschappen en zijn vermogen om unieke inzichten te verschaffen in de werking van het centrale zenuwstelsel. Het kan toepassingen hebben bij het onderzoeken van de mechanismen die ten grondslag liggen aan verschillende neurologische en psychiatrische aandoeningen, en bij het ontwikkelen van nieuwe behandelingsmethoden.

Het onderzoek naar DCK heeft tot doel ons inzicht in het farmacologische profiel, de potentiële therapeutische voordelen en de potentiële risico’s of bijwerkingen ervan te vergroten. Door de effecten op neuronale functies en gedrag te bestuderen, kunnen wetenschappers waardevolle inzichten krijgen in de complexe interacties tussen chemische stoffen en de hersenen.

Hoe is DCK ontstaan?

DCK, ook bekend als deschloroketamine, is een synthetische chemische stof die voor het eerst werd gesynthetiseerd door onderzoekers in het begin van de jaren zeventig. Het behoort tot een klasse verbindingen die bekend staat als arylcyclohexylamines, waartoe ook andere stoffen als ketamine en PCP behoren.

De ontwikkeling van DCK werd gedreven door wetenschappelijke nieuwsgierigheid en de wens om de effecten en eigenschappen van nieuwe verbindingen te onderzoeken. Onderzoekers zochten naar een chemisch derivaat van ketamine dat enkele van zijn farmacologische eigenschappen zou behouden, maar tegelijkertijd unieke eigenschappen zou vertonen.

Door een reeks chemische wijzigingen en experimenten konden de wetenschappers DCK synthetiseren en de effecten ervan op het centrale zenuwstelsel bestuderen. Ze waren vooral geïnteresseerd in zijn potentieel als anestheticum of pijnstiller, gezien de structurele overeenkomsten met ketamine.

In de loop der jaren heeft DCK binnen de wetenschappelijke gemeenschap erkenning gekregen als onderzoeksinstrument voor het bestuderen van de hersenen en hun functies. Zijn unieke eigenschappen, zoals zijn vermogen om dissociatieve effecten op te wekken, hebben het tot een interessant onderwerp gemaakt op gebieden als farmacologie, neurowetenschappen en medicinale chemie.

De synthese en bestudering van DCK dragen bij aan ons begrip van de complexe interacties tussen chemische stoffen en de hersenen. Wetenschappers blijven onderzoek doen naar het farmacologische profiel, mogelijke therapeutische toepassingen en mogelijke risico’s of bijwerkingen. Dit lopende onderzoek helpt onze kennis van het centrale zenuwstelsel uit te breiden en baant de weg voor toekomstige ontdekkingen op het gebied van de neurowetenschappen.

Gevarenaanduiding

DCK kan luchtweg irritaties veroorzaken
DCK kan irritaties in de ogen veroorzaken.
Research chemicals lozen in het milieu is verboden.

DCK IN CONTACT MET DE OGEN: spoel de ogen voorzichtig af met water gedurende vijf minuten. Verwijder de contactlenzen indien mogelijk

DCK IN CONTACT MET DE HUID: was de huid met water en zeep.

NA INADEMING VAN DCK: breng het slachtoffer in de frisse buitenlucht en laat het slachtoffer in een houding staan die het ademen makkelijk maakt.